ਨੇਪਾਲ ਦੇ ਪੋਖਰਾ ‘ਚ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਹੋਏ ਜਹਾਜ਼ ਹਾਦਸੇ ‘ਚ 70 ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਦੋ ਯਾਤਰੀ ਅਜੇ ਵੀ ਲਾਪਤਾ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਯਤੀ ਏਅਰਲਾਈਨਜ਼ ਦਾ ਜਹਾਜ਼ ਏਟੀਆਰ-72 ਕਾਠਮੰਡੂ ਤੋਂ ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਪੋਖਰਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਹ ਹਾਦਸਾ ਪੋਖਰਾ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ‘ਤੇ ਉਤਰਨ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਪਰਿਆ।
ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਕਾਠਮੰਡੂ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਹੋਏ ਹੋਣਗੇ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਅਜਿਹੀ ਦਰਦਨਾਕ ਮੌਤ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਸ ਹਾਦਸੇ ‘ਚ ਫਲਾਈਟ ਕਰੂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਯਾਤਰੀਆਂ ਤੱਕ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵੀ ਬਚਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਦੁਨੀਆ ‘ਚ ਕਈ ਅਜਿਹੇ ਜਹਾਜ਼ ਹਾਦਸੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ‘ਚ ਕੁਝ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਲੋਕ ਜ਼ਿੰਦਾ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਹਨ।
ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਹਵਾਈ ਹਾਦਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਡਰਾਉਣੇ ਸੁਪਨੇ ਵਾਂਗ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਰੈਸ਼ ਸਰਵਾਈਵਰ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਸਾਂਝੇ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਦੇ ਰੌਂਗਟੇ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।
ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਮਿਸ਼ੇਲ ਦੁਸਨ ਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਦਸੰਬਰ 1995 ਵਿੱਚ ਕੋਲੰਬੀਆ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਜਹਾਜ਼ ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਬਚ ਗਈ ਸੀ। ਜਦਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ, ਭਰਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਚਚੇਰਾ ਭਰਾ ਉਸ ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਬਚ ਨਾ ਸਕੇ। ਮਿਸ਼ੇਲ ਨੇ ਜੋ ਤਜਰਬਾ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਡਰਾਉਣਾ ਹੈ।
ਮਿਸ਼ੇਲ ਨੇ ਆਪਣਾ ਅਨੁਭਵ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, ”ਮੇਰਾ ਬਚਪਨ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਜਨਮ ਅਤੇ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਨਿਊ ਜਰਸੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਦਸੰਬਰ 1995 ਵਿਚ, ਮੇਰੇ ਛੇਵੇਂ ਜਨਮ ਦਿਨ ਤੋਂ ਤਕਰੀਬਨ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ, ਸਾਡਾ ਪੂਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਇਕ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਮਾਗਮ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਕੋਲੰਬੀਆ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਫਲਾਈਟ ਰਾਹੀਂ ਕਿਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਮਿਸ਼ੇਲ ਨੇ ਦੱਸਿਆ, “ਅਸੀਂ ਜਲਦੀ ਏਅਰਪੋਰਟ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਜਹਾਜ਼ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਉਡਾਣ ਭਰੀ। ਟੇਕ ਆਫ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਵਿੰਡੋ ਸੀਟ ਲੈਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਝਗੜਾ ਵੀ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਉਂਜ, ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਜ਼ਰੂਰ ਯਾਦ ਹੈ।ਉਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਪੂਰੀ ਫਲਾਈਟ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਚੀਕ ਰਹੇ ਸਨ, ਮਦਦ ਮੰਗ ਰਹੇ ਸਨ।’
ਹਾਦਸੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਸੀ
ਔਰਤ ਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ, ”ਸਾਡਾ ਜਹਾਜ਼ ਕੋਲੰਬੀਆ ਦੀ ਇਕ ਪਹਾੜੀ ‘ਤੇ ਕਰੈਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆਈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਸ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਲਈ ਚੀਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਮਲਬੇ ਵਿੱਚ ਫਸ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿੱਥੋਂ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਮੈਨੂੰ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਪਰ ਸੀਟ ਬੈਲਟ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਸਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ।
ਮਿਸ਼ੇਲ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਸ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਅੱਧਾ ਸਰੀਰ ਮਲਬੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਧਾ ਬਾਹਰ ਸੀ।” ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸ ਕਾਰਨ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਵੀ ਬਚ ਗਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਹਾਈਪੋਥਰਮੀਆ (ਉੱਚ ਤਾਪਮਾਨ) ਕਾਰਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਮਰ ਗਏ ਸਨ. ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਬਚਾਅ ਟੀਮ ਨੂੰ ਮਿਲੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਅਤੇ ਜਹਾਜ਼ ਰਾਹੀਂ ਹਸਪਤਾਲ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
ਹਾਦਸੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਔਰਤ ਦੀ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਦਲ ਗਈ
ਮਿਸ਼ੇਲ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਹਸਪਤਾਲ ‘ਚ ਜੋ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਉਹ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਡਰੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਬੱਸ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਪੁੱਛਣ ‘ਤੇ ਵੀ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੇਰੀ ਮਾਂ, ਭਰਾ ਅਤੇ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾ ਹੁਣ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਹਨ।
