ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਵੱਖਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਜਾਂ ਰਿਵਾਜਾਂ ਲਈ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਦਾ ਵੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਪਿੰਡਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਵਿਲੱਖਣ ਅੰਦਾਜ਼ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੀ ਇੱਕ ਖਾਸੀਅਤ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦੇ ਹਾਂ।
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਲੋਕ ਉਸਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਨਾਮ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਾਮ ਨਾਲ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਧੁਨ ਨਾਲ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਪਿੰਡ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੇਘਾਲਿਆ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਲੋਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਸੀਟੀਆਂ ਮਾਰ ਕੇ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਕਾਰਨ, ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਧੁਨ ਸਥਿਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਵਾਲ ਉੱਠ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਵਰਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਵੇਂ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣ ਲਈ ਸੀਟੀ ਵਜਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।
ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੇਘਾਲਿਆ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ, ਇਹ ਪਿੰਡ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰਾ ਹੈ। ਖਾਸੀ ਪਹਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਮ ਕਾਂਗਥਾਨ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਵਿਲੱਖਣ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਇਸ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਵਿਸਲਿੰਗ ਪਿੰਡ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਧੁਨ ਤਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵਜਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ, ਧੁਨ ਸੁਣ ਕੇ, ਬੱਚਾ ਪਛਾਣ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਸਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਧੁਨ ਹੈ।
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਲੋਕ ਇਸਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣ ਲਈ ਸੀਟੀ ਦੀ ਧੁਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਧੁਨ ਪੰਛੀਆਂ ਦੀ ਚਹਿਕ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੈ। ਇਸ ਧੁਨ ਨੂੰ ਜਿੰਗਰਾਵਾਈ ਲਾਓਬੇਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਾਮ ਨਾਲ ਨਾ ਬੁਲਾਉਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ , ਸੀਟੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਪਹਾੜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਗੂੰਜਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਲੋਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣ ਲਈ ਸੀਟੀ ਵਜਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਤਾਂ ਜੋ ਆਵਾਜ਼ ਦੂਰ ਤੱਕ ਗੂੰਜ ਸਕੇ ਅਤੇ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਸੁਣ ਸਕਣ।
