“ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ 20 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਲਿਬਾਨ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ ਦੁੱਖ ਝੱਲੇ ਸਨ ਪਰ ਇਹ ਵੱਖਰਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਹ (ਤਾਲਿਬਾਨ) ਤਾਕਤਵਰ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਉੱਥੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਹੁੰਦੀ, ”ਅਫਗਾਨ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਅਨਾਰਕਲੀ ਕੌਰ ਹੋਨਯਾਰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਐਤਵਾਰ ਸਵੇਰੇ ਕਾਬੁਲ ਤੋਂ ਗਾਜ਼ੀਆਬਾਦ ਦੇ ਹਿੰਡਨ ਏਅਰਬੇਸ ਲਈ 168 ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।
ਦੇਸ਼ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਸਦਨ ਲਈ ਚੁਣੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਗੈਰ-ਮੁਸਲਿਮ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ, ਹੋਨਯਾਰ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਰਹੀ ਹੈ।“ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਈ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਇੱਕ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਚੋਣ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਨ ।ਮੇਰੇ ਭੈਣ -ਭਰਾ ਅਤੇ ਮੈਂ ਸਰਕਾਰ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ”ਹੋਨਯਾਰ ਨੇ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਦਿ ਇੰਡੀਅਨ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ।
ਰਾਜਧਾਨੀ ਕਾਬੁਲ ‘ਤੇ ਤਾਲਿਬਾਨ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦਿਆਂ, ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, “ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਭ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਨਾ ਛੱਡਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ। ਪਰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਬਦਲ ਗਿਆ ।ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਅਜੇ ਵੀ ਡਰੀ ਹੋਈ ਹੈ।ਉਹ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਕਿ ਤਾਲਿਬਾਨ ਸਾਡੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਕਿ ਮੈਂ ਚਲੀ ਜਾਵਾਂ। ਅਸੀਂ ਸਭ ਕੁਝ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ।
ਕਾਬੁਲ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ, ਹੋਨਯਾਰ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ । ਹਾਲਾਂਕਿ, 15 ਅਗਸਤ ਨੂੰ, ਜਦੋਂ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਅਸ਼ਰਫ ਗਨੀ ਦੇਸ਼ ਛੱਡ ਕੇ ਭੱਜ ਗਏ, ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਸਾਰੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀਆਂ ।
“ਮੈਂ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਈ ਵਿਰੋਧ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ । ਜਲਦੀ ਹੀ, ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤਾਲਿਬਾਨ ਵੱਲੋਂ ਕਾਬੁਲ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਕਾਲਾਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਸਾਨੂੰ ਛੱਡਣਾ ਪਿਆ । ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਲੋਕ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਦੌੜ ਰਹੇ ਹਨ, ”ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ
